രാത്രിയില്‍ യാത്ര ഇല്ലെന്നല്ല......യാത്രയെ ഉള്ളു എന്നായി...രാത്രിയുടെ കറുപ്പും നിശബ്ദതയുടെ കനലും രാത്രി യാത്രകളിലെ എന്റെ ഇഷ്ട്ടങ്ങളായിരുന്നു.....ദിക്കറിയാതെ , വായില്‍ വന്നതെല്ലാം പാട്ടാക്കി, കാണുന്നവരോടെല്ലാം വഴി ചോദിച്ചായിരുന്നു കൊടൈ കനാലില്‍ എത്തിയത്...തിക്കും തിരക്കും ഇല്ലാതെ രാത്രി ഒന്നരയോടെ ചുരം കയറാന്‍ തുടങ്ങി.....നോക്കുവാന്‍ പേടി തോന്നുന്ന ആഴമുള്ള കൊക്കകള്‍ ഒരു വശത്ത്....പാറയും മരങ്ങളും ഇപ്പുറത്ത് ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ കാതില്‍ എത്തുന്ന കട്ടാറിന്റെ സംഗീതം .....!
അത്യാവശ്യങ്ങള്‍ക്ക് പോലും കഴിയാത്ത നിവൃത്തി കേട്‌.....സഹിക്കാനിനിയും കരുത്തുണ്ടെന്ന ഭാവത്തിൽ ഇരുന്നു ഉറക്കം നടിക്കുന്ന സഹന ശക്തിയുള്ള മനുഷ്യത്തികള്‍ .........ചുരം കയറിയതിനു ശേഷവും റൂം കിട്ടാതെ അലച്ചില്‍ തുടര്‍ന്നു .....എന്നിലെ ക്രൂരന് പോലും ആസ്വദിക്കാന്‍ ആവാതെ പോയ തമാശകൾ ......!
അവസാനം കിട്ടി ഒരു റൂം....രണ്ടു മണിക്കൂര്‍ ഉറക്കം....ഒരു മസില്‍ പിടിച്ച ശബ്ദം കേട്ടാണ് ഉണര്‍ന്നത്...പിന്നെ ഉറക്കം തഥൈവ...യോഗ ചെയ്തു നോക്കി, മൂടി പുതച്ചു നോക്കി....എന്തോ ഉറക്കം മാത്രം വന്നില്ല....കൂട് വിട്ടു പറന്നകന്നിരുന്നു...... എന്റെ കൂര്‍ക്കം വലികള്‍...!
എല്ലാവരും ഒത്തുള്ള ഒരു സൈക്കിള്‍ സവാരി....കാല് നീളം കൂടിയത് കൊണ്ട് ഇടയ്ക്ക് കാല് കുത്തി സൈക്കിള്‍ ഓടിക്കുന്നോരുത്തി...എന്നേക്കാള്‍ വേഗതയില്‍ പോവനാരേലും ഉണ്ടോ എന്ന് വെല്ലു വിളിചോടിക്കുന്ന വേറൊരുത്തി...ഇവര്‍ക്ക്‌ പുറകില്‍ കാവലായ് രണ്ടു മനുഷ്യര്‍......മടക്ക യാത്രയുടെ അവസാന മണിക്കൂറുകള്‍ ആയിരുന്നു പിന്നീട്....പില്ലേര്‍ റോക്കും , ആത്മഹത്യ മുനമ്പും കൂടി കണ്ടിറങ്ങി.....ഗുണ ഗുഹ കാണാന്‍ ഒത്തില്ല.....ഇടയ്ക്കെപ്പെഴോ കൊട മഞ്ഞിന്‍റെ സുകൃതം അനുഭവിക്കാനായി.... വൈകീട്ട് ഏഴ് മണിയോടെ ചുരം ഇറക്കം തുടങ്ങി.....കയറാനുള്ള എളുപ്പം , ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ ഉണ്ടായില്ല...!
ഇനി ഇതു പോലൊരു യാത്ര ഉണ്ടായെന്നു വരില്ല....യാത്രകൾ ഒന്നും പൂര്‍ണത തരാറില്ല...പിന്നെയും എന്തൊക്കെയോ ബാക്കി വെക്കും പക്ഷെ അനുഭവങ്ങള്‍ സമ്മാനിക്കാറുണ്ട്.......എഴുതാന്‍ കഴിയാതെ പോയത് ആണ് അധികവും .....!
ഈ യാത്രയിലും ഞാന്‍ ആരെയോ തേടി....കണ്ടില്ല... .....യഥാര്‍ത്ഥ ഗുണത്തില്‍ ഒന്നേ കാണൂ....ആ തിരിച്ചറിവ് ആവാം എന്റെ ഈ യാത്രയിലെ ഏക സമ്പാദ്യം...എഴുതാന്‍ കഴിയാതെ പോയതെല്ലാം ഇനി മനസ്സില്‍ പ്രാണന്‍റെ തൂവല് കൊണ്ടെഴുതിയിട്ടോളം...എഴുതിയതിനോട് വിട.....പുതിയ യാത്രകള്‍ക്ക് സ്വാഗതം....പഴയ യാത്രകള്‍ക്ക് ഓര്‍മയുടെ തീരത്തേക്ക് വഴി പറഞ്ഞു കൊടുക്കട്ടെ ....
നിര്‍ത്തുന്നു...സസ്നേഹം, റഫി.....
അത്യാവശ്യങ്ങള്‍ക്ക് പോലും കഴിയാത്ത നിവൃത്തി കേട്‌.....സഹിക്കാനിനിയും കരുത്തുണ്ടെന്ന ഭാവത്തിൽ ഇരുന്നു ഉറക്കം നടിക്കുന്ന സഹന ശക്തിയുള്ള മനുഷ്യത്തികള്‍ .........ചുരം കയറിയതിനു ശേഷവും റൂം കിട്ടാതെ അലച്ചില്‍ തുടര്‍ന്നു .....എന്നിലെ ക്രൂരന് പോലും ആസ്വദിക്കാന്‍ ആവാതെ പോയ തമാശകൾ ......!
അവസാനം കിട്ടി ഒരു റൂം....രണ്ടു മണിക്കൂര്‍ ഉറക്കം....ഒരു മസില്‍ പിടിച്ച ശബ്ദം കേട്ടാണ് ഉണര്‍ന്നത്...പിന്നെ ഉറക്കം തഥൈവ...യോഗ ചെയ്തു നോക്കി, മൂടി പുതച്ചു നോക്കി....എന്തോ ഉറക്കം മാത്രം വന്നില്ല....കൂട് വിട്ടു പറന്നകന്നിരുന്നു...... എന്റെ കൂര്‍ക്കം വലികള്‍...!
എല്ലാവരും ഒത്തുള്ള ഒരു സൈക്കിള്‍ സവാരി....കാല് നീളം കൂടിയത് കൊണ്ട് ഇടയ്ക്ക് കാല് കുത്തി സൈക്കിള്‍ ഓടിക്കുന്നോരുത്തി...എന്നേക്കാള്‍ വേഗതയില്‍ പോവനാരേലും ഉണ്ടോ എന്ന് വെല്ലു വിളിചോടിക്കുന്ന വേറൊരുത്തി...ഇവര്‍ക്ക്‌ പുറകില്‍ കാവലായ് രണ്ടു മനുഷ്യര്‍......മടക്ക യാത്രയുടെ അവസാന മണിക്കൂറുകള്‍ ആയിരുന്നു പിന്നീട്....പില്ലേര്‍ റോക്കും , ആത്മഹത്യ മുനമ്പും കൂടി കണ്ടിറങ്ങി.....ഗുണ ഗുഹ കാണാന്‍ ഒത്തില്ല.....ഇടയ്ക്കെപ്പെഴോ കൊട മഞ്ഞിന്‍റെ സുകൃതം അനുഭവിക്കാനായി.... വൈകീട്ട് ഏഴ് മണിയോടെ ചുരം ഇറക്കം തുടങ്ങി.....കയറാനുള്ള എളുപ്പം , ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ ഉണ്ടായില്ല...!
ഇനി ഇതു പോലൊരു യാത്ര ഉണ്ടായെന്നു വരില്ല....യാത്രകൾ ഒന്നും പൂര്‍ണത തരാറില്ല...പിന്നെയും എന്തൊക്കെയോ ബാക്കി വെക്കും പക്ഷെ അനുഭവങ്ങള്‍ സമ്മാനിക്കാറുണ്ട്.......എഴുതാന്‍ കഴിയാതെ പോയത് ആണ് അധികവും .....!
ഈ യാത്രയിലും ഞാന്‍ ആരെയോ തേടി....കണ്ടില്ല... .....യഥാര്‍ത്ഥ ഗുണത്തില്‍ ഒന്നേ കാണൂ....ആ തിരിച്ചറിവ് ആവാം എന്റെ ഈ യാത്രയിലെ ഏക സമ്പാദ്യം...എഴുതാന്‍ കഴിയാതെ പോയതെല്ലാം ഇനി മനസ്സില്‍ പ്രാണന്‍റെ തൂവല് കൊണ്ടെഴുതിയിട്ടോളം...എഴുതിയതിനോട് വിട.....പുതിയ യാത്രകള്‍ക്ക് സ്വാഗതം....പഴയ യാത്രകള്‍ക്ക് ഓര്‍മയുടെ തീരത്തേക്ക് വഴി പറഞ്ഞു കൊടുക്കട്ടെ ....
നിര്‍ത്തുന്നു...സസ്നേഹം, റഫി.....
